KÖHNE ŞEHİR
....
Şimdilerde köhne bir şehirim çatlayan duvarlarımdan sızar acılar karanlık paslı pencereler bir çocuğun minik parmakları mutluluk resmi çizer buğulu camlara akşam vakitleri başlar karartma vurulur gökyüzümden yıldızlar devriye gezer yalnızlık aranır fiyakalı acılar aşina olmayan duraklar çıkar ölüme dair kesilir son biletler kaldırımlarımı ince ökçeli kadınlar arşınlar yaralı ruhları taşıyan ambulansın siren sesi içimdeki suskun çığlıklar namlu ağzında düşmeye hazır yağmurlar düşer toprağa üşütür anılar ağıt yakar kuytularda titrer kırlangıçlar viraneye dönerken benliğim yumulurken göz kapaklarım her gece karanlığa firar eder bir bir söner ışıklarım buruk bir türkü söyler rüzgârım talan edilirken sokaklarım.. MELTEM KINIC Şiirime sesiyle hayat veren Ahmet Ormancı hocama en kalbi teşekkürlerimle.. |