durduk;
sanki kıtlıktan çıkmışcasına üşüşmüşlerdi küflü sargıların başına
meydan sofrası kurulmuş dersin
kumların serinliğe cömert olduğu yerde
sarı ırmağa kaç defa yelken olmuş bilinmez
serilmiş, renklerine kararsız bir bez
taklamakan’nın tam ortasına



onlar bilim biz yol adamı,tarih bu yalana gelmez
belki de,vadedilmişler daha yazılmamış,adem iz koymamış mezopotamya’ya
aral’ın olmadığı,lotus’ların tohuma durmadığı zaman ötesinden
evrimleşmeyen tarla sıçanlarının bela,kavimlere musallat olduğu demlerden
elemişler bölemişler,on yaşlarıında kız çocuğunu koymuşlar sandukaya




pür dikkat aman ha,tek zerreniz bile iz,kolay mı kara kitaplara mim koymak
her sargı bilmem kaç bin yıl,açtıkça eskiyor dönence,mağralara kapak oluyor vahşet
diyor en bilgesi; bir daha açsam kaç meydan savaşı kaç can,kaç dere doyumu kan
hazmederek gelelim kaba taşa,aklımız oynamaya,baktığımız biz,sargı doğurgan




takılıyor ya kafama,hangi dolamda piramitler,hangi dolamda firafun
kopmadan olmaz diyor küçük kıyametler,taş ocakları nil’de kil,o kadar sert değil
toprak,ustalara humus’lanmadı durmadı bulutlar tümülüs’e,nirvana değil ehil
yarımındayız tek turun daha, kendi işimizi koyarak bohçalara bahş’e ediyoruz meyil
hayyam nerde sarhoş olacak,diojen nerde çıkacak fıçıdan,yunus nerde sefil




oynaş tutmaz yosmaya benzer taklamakan,başına hayat sunar dizlerine kızıl kum
yanar yanarsın,tam gerçeği ortasından yazmaya bazen,baş koyarsın
kendine değil makamına inat çekik gözlü,teslimiz dedi geceye,sığındık çadıra
mağradan önce kabaya geçtik,gün çalım etmezse,yarin geçelim cilalı’ya
sabır çatlatanmış zamanın diğer adı,her kum tanesini mahşere kurşun sanırsın
usulca,gecen hayır ola dedim türkistan’lıya


aklımda zaman,aklımda mumya








kasım