Bu şiirin hikayesi bitmiş bir ilişkinin,bir evliliğin arkasından içinizde kalan tortularının sizde bıraktığı sancıların yansımasıdır.Bir ilişki biterken,bir evlilik biterken siz onu kendinizden ayırmakla hemen bütün hislerinizi de bir kenara atamazsınız.Hazmetmeniz ve duyguları istifleyip bir kenara koymanız zaman alır.Çünkü siz bir insansınız.Yaşanmışlıklar var.Hadi gidiyorum deseniz de duygular da alıp başını gitmiyor ki!İşte böyle şiir oluyor ,dize oluyor ve kalemden damla damla önce gönle sonra da kağıda sonra da bilgisayarda sayfanıza dökülüyor.Dökülmesi güzel çünkü yakıyor,kavuruyor..

Aslında evlenirken kimse bitecek diye evlenmez.Gerçi benim gibi dik başlılar için evlilik anlaşamıyorsam ayrılırım mantığı ile yapıldığı zaman zorlamalar bizi bir süre sonra kıyıya vuruyor.Çünkü tek taraflı fedakarlığın olmaması gerektiğini düşünüyorum.Bir de baskıcı bir ilişkinin bana göre olmadığını gördüm.İlişkilerde her iki tarafın birbirini olduğu gibi kabul etmesi gerektiğini hayat size öğretiyor.Ya siz kaderim deyip yerinizde oturacak evliliğinizi götüreceksiniz ya da çözüm için iyi bir uzmanla iş birliği yapacaksınız.Çünkü yıkıntının altında çocuklarınız kalıyor.O masumların kimse annesini babasını ayrı görmelerine razı olmamalı .Zira hiç kimse ama hiç kimse annelerinin babalarının yerini tutmuyor..

Evlenirken de ayrılırken de bir kere değil bin kere düşünmeli ama en önemlisi evliliği oraya getirmemeliyiz.Gönül verdiğiniz biri olmadıkça da duygusal bir insansanız kimseyi hayatınıza almayın zira kendinize zulm edersiniz.Rızayı ilahi ile olsun olan her şey..sevgiyle..