Kaburga Kemiğinden Cana
Gel ey can
Yüreğimin dehlizlerinde Süresiz yayın yapan Gamzeleri bağlayan zirveye Dosdoğru yollardan sapan Canıma dokun can Deniz gibi Dalgalarıyla konuşan Damlalarıyla susan Vur kıyılarıma Kır sözlerini Can Özü, özlediğim Bakışlarının fısıldadığını Haykırmasan da hiç Suskunluğunu gözlediğim Suret-i heyecan. Yırtıcı pençelerim Cazgır kelimelerim Şirret eylemlerim Yok benim Her ne kadar kadınsam da Varlığımla yalınlığına teselliyim. Can Adım Havva “Canlıdan yaratılan”. Kaburga kemiği emsalim Düzeltmeye çalışma, Kırılırım. Kendi halime bırakırsan da Devamlı eğri kalırım. Naz ÇAKIR |
bence yanılıyorsun.
konuya bakış açın kaburga kemiği kadar eğri.
istersen bir ara ilk insanı tartışalım.
ve kaburga kemiğinden yaratılma meselesini.
şiirinde kavga etmeyelim bari bir ara ara:)
noktayı virgülü koyarsın artık yorumuma...