İyi Ki
Önce kurşun gibi bir göz yaslanır şakağa Sonra farkına bile varmadan yürek, Yavaş yavaş düşer tuzağa… İnsan, neden bu kadar çok özler ki canını yakanı? Dua belleyerek zikreder her dem, celladının adını! Acıya alışmak böyle bir şey işte… Ve iyi ki böyle! İlk günkü şiddetiyle yumruklamıyor yüreği… Öyle olsa Hiç kimse katlanamazdı tabii… O koyu hüzün, müzmin keder, yıkılmış hâl, Pılını pırtını toplayıp geldiği aceleyle gitseydi keşke… Ancak gitmiyor… Boğaza düğümlenen bir yumruk gibi Olduğu yerde duruyor… Mahiyeti değişiyor sadece Daha katlanılır bir yüzsüzlükle anımsatıyor kendini… İyi ki böyle… Antakya, 22 Mart 2015 Ali ASAFOĞULLARI |
Pılını pırtını toplayıp geldiği aceleyle gitseydi keşke...
Tebrik ederim...