Aşkın hazzına erdim
Akıyorum, su gibi bulutlardan toprağa
Bendime sığamadım, selden sonra taşarken. Yağdım, bir sevda oldum, güller açan o bağa Hazzına vardım aşkın, damla damla düşerken. Kifayetli olmazdı konuşmayan dudaklar Can atarken benlikler beraber biz olmaya. Belki şahit olurdu, saçlardaki o aklar Heceler koşar adım, can veren söz olmaya. Duygular darmadağın, her biri bir tarafta Akıl göğün arşında, gönül talihe dargın Bu gün özüm bulanık, aklım kaldı arafta Dünya çöktü omzuma, ruhum o kadar yorgun. Gönül hazza ererken koyu mavi bir düşte Aklıma daldı birden, kedersiz çocukluğum. Dünyanın tüm huzuru, demetlenir gülüşte Kim bilir son nefeste, anlaşılır yokluğum. *Ahmet Moran* |