Yardın, İmdada Koşan İhsandınBir figandın Derde deva olan candın Gönlüme sürur veren vicdandın Yardın, imdada koşan ihsandın, yalnız bıraktın Ne vakit ansam Ruhumda hissettiklerimi anlatsam Yansam, yanında olsam, bizarlıktan kurtulsam Huzur ve saadetin feyziyle vefa hazzını yaşasam Neler yazsam Gönlümde çağlayan hissiyatı anlatsam Yürek dostlarıyla samimiyet içinde paylaşsam İçimin yanan sızısından biraz olsun ferahlasam Biliyorum ne çare Ömür her irade ve akla verilmiş bir paye Yaşamak için yaşayan, ne derler için bakınanlar Olmaz bir çare, nefislerini ihya etmek derdinde Bilmezdim, anlamazdım Ve fakat yanılgılarımla yaşamak için vardım Hakikate ne kadar yakındım ve nasıl uyandım Sabrı ve edebi hikâye sandım, nafile yere kandım Tebessüm edip Yanıma müsaadeyle oturmuştun Hal hatır sorduktan sonra sualler sıralamıştın Şaşırmıştım, kim bu diye hayretimle bakmıştım İçime derin bir Haz ve huzur veren tabiatın vardı Kelam ettikçe kendine çeken bir fark başlamıştı Ne kadar etkilenmiş ve birçok seneler tez geçmişti Şimdi düşünüyorum Nasıl bir ilim ve irfanın, ihlâsın Fedaisi ve hizmetkârı olduğuna emindim Senin yolunda bir zerre olmayı ne kadar isterdim Mustafa Cilasun |