Bugün de dünden daha yalnızım
Dünden daha umutsuz daha mutsuz ve daha bir başkayım.
Ciğerime daha fazla sigara dumanı girmekte
Daha fazla düşünmekteyim.
Aç bir boşluğu doyurmaya dünden daha uzağım.
Kavrulmaya başlamış ruhuma hesap sormaktan
Uzaklara dalan gözlerime mühür vurmaktan
Bugün dünden daha fazla muhtacım.

Uzanmış kumların üstüne ruhsuzluğum
Üşümesin diye de kumları yorgan yapmış
Bittiğini sandığım rüyalarım yerini kabuslara bırakınca
Anladım ki bugün de dünden daha fazla batığım.

Yıllara öcünü alsın diye fırsat veren zamanı alkışlıyorum
Bırakıp gidenlere ağlamak yerine el sallıyorum
Kimsesiz değilim ya bundandır bendeki bu cesaret
Ama biliyorum dünden daha fazla dert saklıyorum.

Saklamaya çalıştığım tüm anlar ortaya çıkmak için yarışıyor.
Alnımda anlamadığım kırışıklıklar.
Kahvem koyu,sigaram acı
Ve bağırmakla meşgul çığırtkanların pazarında hissizim
Bugün düne muhtaç
Yarına mecburum.

Lâl kelebekleri renkleriyle aydınlattığı için severken
İnsanım demenin tüm ağırlığını çekerken
Sönen yıldızlara bakışlarım efkârlıdır.
Hacı yağı kokan ellerim parfüm kokan bedenimi geçindiriyor
Enseme bilinmeyen sıfatsız bir rüzgar değiyor
Halı silkeleyen Selvi ablamın göz çukurlarından öperim.
Ben düne göre bugünde yalnızım
Yarına göre dünde de yalnızım.

Ulaşmıyor sandığımız dualar gök kapılarında sırasını beklesin
Seven sevdiğine en güzel duyguları beslesin
Köpeğim Çomar’la ben yettiğimiz kadar yoldaşız
İsteyen veya istemeyen her kimse bizi de yalnızlara eklesin.

Küt diye düşen ağaç kütükleri arasındaki kurtçuklar
Çocuk sevdalısı anne olamamış masum hanımlar
Beyfendiler,hamfendiler,ağalar,beyler
İnsana ait sefil tüm imgeler
Bir dünyayı paylaşamadan ölüyor.
Bilemem ki sıfırı tüketmemiş canların hazzını
Ben düne kadar yalnız yarına kadar kendimleyim.

Tükürüğümüzde boğulacak canlılara efendilik
Ne büyük onur görünüyor bize böyle!
Ağıtları hatırlayınca gülümsüyorum
Deli demeyin bize çünkü
Efendilik yaptığını sanan insanların acizliğini
En güzel ağıtlarda ve teneşirde yakalıyorum.

Senin kadar deli gönüllere sahip olmayışımız değil ki sebep
Birbirine bağlı vagonlarız biz
Birimiz iyi sever birimiz iyi düşünür
Birimiz çok çalışkandır birimizse inadına tembel
Ama adaleti budur yaşamın,isyana gerek yok
Trene bağlı tüm vagonlar farklı yerlerden dolsa da
Ölüm ne güzel başlangıçtır
Aynı yerde yolculuğumuz biter.

Menengüç kahvesi içiyorum
Ağzımda yarım yanan bir sigara
Ulu orta değilim,bir köşede köpeğimleyim
Ve bugünden düne bağlı
Yarından bugüne farklıyım.

Hayatım benim olabilir de giren çıkana karışamam
Umudumu çalan bu geçici dünyaya barış saçamam
Düne göre yalnızımdır belki ama
Ben hikayeme ad koymadan sınavımdan kaçamam.
Nokta virgül veya
Vardiyalı birşeyler işte
Sonuna ne istiyorsanız
Afiyet olsun.

MEHMET EMİN ŞAHİN