EN BÜYÜK DESTAN
Sinemde pervasız hüzünler döner
Hüzünde ihtiyaç yeri gelince Her gün batımında ümidim söner Ölmek ve yaşamak bir kıldan ince. Toplanmış gidiyor kınalı toylar Kimi on beşinde küçücük boylar Derin bir sukutu yaşıyor köyler Gencecik fidanlar harbe gidince. Susar mı yüreği garip ananın Çanakkale adı büyük davanın Kanları donuyor bunu duyanın Kurşunlar çarpışıp yere inince. Cesetler yığılmış siper edilmiş Ölüme gülerek zevkle gidilmiş Şehadet yiğide yüce ödülmüş Kurşunlar gül açmış bağrı delince. Anadolu mührünü burada kazmış Aldırmamış kışmış baharmış yazmış En büyük destanı kanıyla kazmış Düşmanlar alay edip bize gülünce. 1 Mart 2015 Pazar Saat :11:00 KONYA |
Tüm şehitlerimizi şükran ve rahmetle anıyor, onların manevi huzurunda saygıyla eğiliyorum.
Sevgi, saygı ve selamlarımla, hoşça kalın…