AŞKIN bir adı ateştiAşka susamış gönlü, Aşk şarabı içti sırlı bir elden Artık ne gelirdi elden dilden Bir hoş oldu da yüreği, Sormadı hiç hangi ülkeden Hangi iklimin seherinden Eline aldı yüreğini, Sardı sarmaladı Hiç bilmeden görmeden Belli ki çok sevmişti, Sığınacak bir kalp arıyordu sanki Kovsa da artık gitmiyordu gönül köşkünden, Gönlünün tek adresiydi Görmüyordu gözleri ondan başka birini, Sağır olmuştu da kulakları, duymuyordu başka sesleri, Yüreğinde ki yangın, Dinmiyordu bir türlü, bütün çabalara rağmen ,Aşk ateşi sönmezdi sönmeyecekti elbette, Çünkü aşkın bir adı ateşti, Yıldız Özcan |