Simya
Rüyam rüya değilmiş
Aynanın ta kendisiymiş. Uyku ile uyanıklık arası Beş çayı değil Ömür kahvesiymiş. ... Bilincimi Sevdim önce, dün gece Sonra oturup Ağaç dibine O kocaman gövdesinde Ve elbet gözlerinde ... Pırıl pırıl bir aynaymış gördüğüm Tutmuş ellerim , Her satırı kağıda düşmeden Ve onlarca imgenin içinden Bir nefeste geçmiş Sırrın kelamına . Şaşkın mıyım ? Hayır İçim yanmakta sadece Durulmadan hem de Ama Daha çok , Suretten geçmiş Üzerime üç kez adın üflenmiş Simyası sır olmuş Bir sana bir de bana sunulmuş . Kavrulmaktayım aşkla . Ve üfleyen ruhuma, yüceliğin katından, Nefesini nefesime ne güzel harmanlamış. |