Rüzgarın Değdiği
Rüzgarın değmediği
Ne ten var ne de taş toprak Sanmaki Sessizlik var dört bir yanda Her an kıpırdar yüzlerce yaprak Sevişen tenlerin kendi rüzgarı Kıvrılan bedenlerin Kendi namesi vardı elbet Bir de , Hesapsızdı sevmeler Fırtınaya Ya da geceye teslim değildi Kırmızı çelenkler taşımıyordu ruhlar. Rüzgarın değdiği ıhlamur ile meşeden Aynı ses nasıl çıksın Kıştan ya da yazdan Farklıydı dokunuşu Bahar bunun adı Dünyada sessizlik yok ruhum Gözyaşı şişeleri sıralansada Gücümüzü aldık neşeden. |