Halepçe’de bir çocuk;

O,
unutulmaz parlak ışık hüzmesi,,
gözlerimi kamaştırdı.

Aklım çıktı sandım bir an,
pencereden üzerime yağmur misali cam yağıyordu !..

Böğürmekle bağırmak arası,
o ses,
annemin beni susturmak istediğinde ki sese benziyordu.

Kendime geldiğimde ayakta olmadığımı fark ettim.
Tek düşüncem aneyi bulmaktı.

Pencereden baktım;
Selou’yu gördüm neredeyse çırılçıplak ayaktaydı.
sanki derisi yok gibiydi.

Parmak uçlarından aşağı sallanıyordu.
ne olduğunu sordum,
yanıt veremeyecek denli bitkindi.

Etrafına,
sağına soluna anlamsızca bakınıyordu,
kendinde değildi,
bom boş gözlerle,
ailesini aradığını düşündüm.

Nasıl çıktım dışarı bilmiyorum.

Sokağa attım kendimi,
bir sürü insan bana doğru yürüyordu,
ve birlikte şaşkınlık içinde kaçışıyorduk.
Oy !
kahrolası zulüm,
kahpelerin kahpesi hayat,
burnuma ızgara et kokusu geliyor.
şoktaydım herhalde aney,
insanlar gözüme kızarmış et gibi görünüyordu.

Ve seni her yerde aradım,
sen hiç yoktun aney,
yoktun !..

Şair Şiir Sokakta
Atilla Yüceak Mart 2015 (Düzenleme)
Araştırmacı Yazar -Şair