Yüreğimin Cenneti
Koklayarak öper kadınlar
katıksız,saf,içten.. ana gibi, yar gibi, yaren gibi. bazen küçük bir öpücüğü içini ısıtmaya yeter gülüşüyle iner ilk cemre.. nefesiyle çiçek açar; rahmet yağar. gökkuşağı gibi sarar ruhları. Der ki sevdiğine; ben kadınım.. gülüşlerim yurt,kalbim mülteci güldürdüğün kadar güzelim sevdiğin kadar sevdalı.. gülüşüm; yüreğimin gönül penceresinden şiirler bırakır papatya saflığında yürek kıyına.. Ben kadınım! beklemeyi en iyi ben bilirim.. gözlerim nemli,hayallerim umutlu olmadığım yerde sızılar bırakırım keskin,kırgın, içten.. çok seven..çok sevdiğindendir bu kadar incinen gülüşüm yansır.. ama; hüzünüm hep içeride kalan. Ben kadınım! ne çok şeyi anlatır gözlerim bakışımda saflık, gözlerimde efkar gamzelerimde sır, dokunuşumda sıcaklık gülüşümde narinlik. Ben kadınım! sensizliğin şiirini yazan sevdasını kilime harf harf dokuyan hasretle kavrulmuş yüreğini, yüreğinin cennetini.. sevdiğinin yüreğine eş eden.. Ben kadınım! dudakları mühürlü, sevdası,aşkı mabedi, yürek ürpertisi cennet kokan.. solunda kıblesi, avuç içinde duası eksilmeyen. |
Uslanmaz bu hal bu keder sendiz
Saatler aşsın kırılgan vakitleri
Senle her gece gündüzü
Her gündüz geceyi
Esir alsın