YÜREĞİM ANKARA'DA ÖKSÜZ KALDIYÜREĞİM ANKARA’DA ÖKSÜZ KALDI Bir ağaç yanında kök saldım toprağa Sıkı sıkıya tutundum yaşama Yaşama sevinciyle çiçek açtı dallarım Sevinç çığlıklarım yükseldi arş-ı alaya İki kişilik yalnızlık senfonisiydi mutluluğum Tıpkı umutlarım gibi Bir bir döküldü çiçeklerim Dallarım kurudu ben kurudum Bu koca şehirde Kimsesizliğin verdiği çaresizlik içimi acıtıyordu Oysa ki Ben sevinçtim mutluluktum Ama şimdi bir adım hüzün Bir adım gözyaşı Beni kucaklayan toprağa bile küstüm Yamalı düşler kurmuştum ikimize dair İkimize dair sözler vermiştim yarına Her gün aynı acıyı yaşatma bana ellerinle Ellerinle terk etme sevdasız kör bakışlara Rehin bırakma yüreğimi arsız yarınlara Anlatılmamış masallarda düşler büyütürüm çaresiz Çaresiz kırılır içimdeki düş yorgunu sarhoş günler Zerdeçal kokan sevdamız Siyonist düşüncelerde kaldı Bu masalda da sevdiğim Yüreğim Ankara’da öksüz kaldı 21.02.2008 / ANKARA |
Tebrikler.