iki yüzlü bıçak...
sonra hiçbir şey denk olmadı...
öncesizdi suretin hüzün hali ilk meteordan ve ilk kambriyenden beri sonra bilgeler türedi yollar şaşırıldı yolçatları ayrıştırıldı taşlar kırıldı demir paslandı çağ gidildi birikmiş kağıt yanıklarından yükseldi fildişi kulelerden görünmez oldu toprak suyun ederi vardı hikayeninse sonu mutlu-mutsuz bitiyordu herşey bitmeli de ruhun ıkınması yani düşünce yani kevgirin üstündekiler yani iştah açılımı zihnin yani... küfretsene saç ayağı mısın dünya denen zembereğin söküldü sökülecek safrası kuyunun ne kaldı? hiç... rüzgar yön değiştirmede... telaş yok anafikir: insan, iki yüzlü bir bıçaktır... |