Issızlığına iyi bakıssızlık nedir dediler; kalbimden geçen patika dedim ... aynanın derinliklerine düştü gözlerim göz bebeklerime sis çökmüş kendimi dumanlı gördüm sanki başımda bin yangın sönmüş hala bir çocuk ağlar içimde oyuncakları kırılmış ne kadar güldürmek istesem de gülmedi neşesi kırk yıl geride kalmış elimi yüzüme götürdüm çizgileri efkarla doldu nasırlı ellerimin o çocuksu yüzüm aynanın çukuruna gömülmüş ve iki damla süzüldü buğulu gözlerimden çocuğun avuçlarına ıssızlığına iyi bak derken (günbatımı düşleri...sy.61) Arap Kurt |