Oğlum – 1

her hafta sonu
ankara’ya geliyorum
askerdeyim
bir oğlum olacak
inanılmaz dağınığım
iki parçayım
askerlik ve ayrılık
bir gece yarısı
ankara karanlık

hastane koridoru
hemşire çıkışıyor
bu anne burada yalnız
nerede kaldınız
gece yarısı yaptı doğum
gözünüz aydın
bir oğlunuz
baba oldunuz
acil ihtiyaçları var
önce
kan bulmalısınız
hemen şimdi
çabuk olmalısınız
kan uyuşmazlığı var
bulamazsanız eğer
sara hastası olur
ikinci çocuk hiç düşünmeyesiniz
sıralayıp saydı bir bir
birazı azar
birazı sitem
fırsatı kaçırmadı hemşireler
sıraya geçip kulağımı büktüler
oysa merakım
ve tek dileğim
doğan çocuğum
daha ilk oğlum
ilk kez baba oluyorum
ankara’ya yeni geliyorum
oğlumu görmek istiyorum
kucağıma almalıyım
ezanlar okumalıyım
adını vermeliyim
mehmet demeliyim
onun adı mehmet yazılacak
ben asker ocağından koşup geldim
yedeksubayım
hafta sonu ancak
evci çıkdım
mehmetcik kanıyor içim ..

duymadım hiç birini zaten
dediklerini hemşirenin
aklım başımda değil benim
önce gösterin bana
bana çocuğumu
acil kan daha sonra
annesini hiç olmazsa
evet kabul edildim
o kısa an
gözyaşlarımı tutamıyorum
oğlum ve annesini görüyorum
anlatamam
bir minik canlı insan
tutuyor ellerimi durmadan
o benim canım
kanım
minik bedenim
kendi bebekliğim
ne kadar bebek ilk saatleri
kulağına fısıldadım ismini
okudum ezanı
kucağımda küçücük bir gövde
büyük bir alem sığmış içine
kokusu cennetten gelme
doymuyorum koklamaya
ben en mutlu baba
öpülüyor alnından sevinçle
güzel yüzlü anne
şimdi her ikisi
meleklerle....
.........................
……………………ah
çabuk geçti günler
bu askerlik zor geçecek
bin özlemle teskere gelmeyecek...

…………….
……………………………..

Mustafa kaya
23.09.1977 / ankara-tıp fakültesi
Saat :03.30/cuma