oĞLUM
Oğlum – 1
her hafta sonu ankara’ya geliyorum askerdeyim bir oğlum olacak inanılmaz dağınığım iki parçayım askerlik ve ayrılık bir gece yarısı ankara karanlık hastane koridoru hemşire çıkışıyor bu anne burada yalnız nerede kaldınız gece yarısı yaptı doğum gözünüz aydın bir oğlunuz baba oldunuz acil ihtiyaçları var önce kan bulmalısınız hemen şimdi çabuk olmalısınız kan uyuşmazlığı var bulamazsanız eğer sara hastası olur ikinci çocuk hiç düşünmeyesiniz sıralayıp saydı bir bir birazı azar birazı sitem fırsatı kaçırmadı hemşireler sıraya geçip kulağımı büktüler oysa merakım ve tek dileğim doğan çocuğum daha ilk oğlum ilk kez baba oluyorum ankara’ya yeni geliyorum oğlumu görmek istiyorum kucağıma almalıyım ezanlar okumalıyım adını vermeliyim mehmet demeliyim onun adı mehmet yazılacak ben asker ocağından koşup geldim yedeksubayım hafta sonu ancak evci çıkdım mehmetcik kanıyor içim .. duymadım hiç birini zaten dediklerini hemşirenin aklım başımda değil benim önce gösterin bana bana çocuğumu acil kan daha sonra annesini hiç olmazsa evet kabul edildim o kısa an gözyaşlarımı tutamıyorum oğlum ve annesini görüyorum anlatamam bir minik canlı insan tutuyor ellerimi durmadan o benim canım kanım minik bedenim kendi bebekliğim ne kadar bebek ilk saatleri kulağına fısıldadım ismini okudum ezanı kucağımda küçücük bir gövde büyük bir alem sığmış içine kokusu cennetten gelme doymuyorum koklamaya ben en mutlu baba öpülüyor alnından sevinçle güzel yüzlü anne şimdi her ikisi meleklerle.... ......................... ……………………ah çabuk geçti günler bu askerlik zor geçecek bin özlemle teskere gelmeyecek... ……………. …………………………….. Mustafa kaya 23.09.1977 / ankara-tıp fakültesi Saat :03.30/cuma |