SENSİZLİK
Sensizliğe demir attım sessizce.
Bir seni bekler oldum. Kışın güneşi yazın karı bekler gibi, İmkansızcasına… Sesini özledim, Sesinin bir zerresi kulağımda nahoş bir tat bıraksın diye, Yalvarırcasına… Ey sevgili şimdi nerdesin? Olsan yanımda,ölüm kadar yakınımda. Ve gözlerin gözlerimi ifşa etse, Yakalasa kaçak bakışlarımı ve esir etse, Kalbimi esir ettiğin gibi kendine. İzin vermesen gözlerimdeki bulutların, Yağmur olup yağmasına, Bir daha sensizliğe demir atmama… Sadece izin versen seni sevdiğimi söyleyip, Kollarında ölmeme Mutlu bir uykuya dalarcasına |