Unutulan
Boşa çektik kürekleri hep
Yüzdük düşler denizinde Düştük belki boğulduk Belki yorduk belki yorulduk Çokça zordu durulduk Döndük baktık herşey yalanmış Mutluluklar hep rüyaymış Bize kalan hayattan Hatırlarla kaplı soğuk yatakmış Taktık gözlükleri Başka bir pencereden baktık Neymiş meğer gerçek Ne acınası yaşamlar Ha boş duvarlar ha ben Aynı yolun bekçisiyiz Umut işte belkileri bekleriz Birgün geldi, gülümsedi yabancı Yükü ağır koynu sıcacıktı Aptaldı insan inandı Bahar sandı,hazandı Yaprak döktü ağladı Başa döndü herşey yine Topraktandı,toprak kaldı Ölmüş değildi henüz O çoktan unutulandı |