beni bana öğrethayrettin taylan ayla ay yüzünü topladı gece geçmeyen zamanımın karanlığına ekledi gönüllü kayboluşun kıyısında bıraktı beni kanmaya seni anmaya geldim gündüz gözlü gecem ağlak yıldızın koynunda sabahladım sensizliği üşütmüş bir güneşle doğdum güne gidişine beni gören ışıklar ekledim bir sabah ısınarak gör beni ya da beklemeyi ısıt öyle gönder iflah olmayan hasretin dersinden geçir beni beni bana öğret baktığım her yarde senden öğretiler var derin sızıların fışkırıyor fay kırığından derin sorgulayışın lavları arasında ısınıyor affın sigortasız bu gönül bedeli ne olursa olsun yalnız sana dayanıklı |