ÖLÜNÜN GÖZLERİ,,Vedalaşmadı bile, Ansızın çıkıp gitti...... Bir kaç damla yaş ile, Su gibi akıp gitti...... Dertleri, kahırları, Bitmemiş satırları; Daha nice sırları, Peşine takıp gitti...... Halini soranlara, Yalnız bir kaç hatıra, Geride kalanlara, Bir ateş yakıp gitti...... Düşünüp her ahını, Cürmünü, günahını, Sonra ebed mıhını, Tavana çakıp gitti...... Bembeyaz oldu rengi, Vakti geldi belli ki, Bir şeyler gördü sanki; Boşluğa bakıp gitti...... 2007 Ahmet Turgut Atlık |
selamlar saygılar.