CEMREZemheri sona erer simge sarar havayı, Ayazın sonu gelir bahar uçtan görünür. Kelebekler arılar getirirler savayı, Doğaya bir lütuftur ala mora bürünür. Sağanaklar art arda nehirleri coşturur. Her cemre bir uyanış, filizlenirken düşler. Neşeyle çağlar sular denizlere koşturur, Güneş tülden sıyrılır başlar yüzden öpüşler. Çağla çiçekleriyle süslü ağaç deminde, Toprak emekçileri bereketi bölüşür. Börtü böcek ayinde çayır çimen ceminde, Can toplayan yapraklar nağmelerle gülüşür. Cemre kalbe düşerse anca canan söndürür. Seherdeki goncanın aşkı bülbülde yaşar. Korda yanan aşığı pervaneye döndürür. Kırma gönül telini tamiri dağlar aşar. Not: Sava : Muştu, haber |