Titrek bir kandil ışığı düşer
Senden kalanıma
Derin iç çekişlerime nefes olursun
Ben ki… her haline müptela
Her halin, her anınla yanımda



Şimdi diyorum şimdi
Vuslatın ayaz gecelerin de
Atsam kendimi yüreğinin uçurumlarından
Dudaklarım, ismini anmaktan şerha şerha
Nereye kadar ayrılığın hüznü kederi



Ah yar.
Şimdi anlıyorum züleyha’nın bahtına düşeni
Kesilen parmakların acısını Yusuf’un iffetini
Mecnunun yüreğinde ki debdebeyi
Sahraların sevgiliye serap oluşunu
Şimdi Anlıyorum Ateşi’ne lal yüreğimi
Gittiğin yolun izine yıkılışımı
Ki ben yıkılmayı bilmezdim



Sabrın zindanların da volta atar yüreğim
Çöküşünü gördüm bükülmeyen bileğin.
Gel ey bahtına yandığım kışın baharı
Gel ey inleyen ruhumun ağyarı
Sür gözlerime hasretin gömleğini
Sür ki…Uyansın içindeki Yakup
Ben sana bu kadar köz etimde kendimi
Sen buna nasıl dayandın ey leyli


HASAN YILDIZ