Kızılca kıyamet kopar
gönül körfezimde
Düşer aksi sedası hüznün hülyalarıma
Sayıklarım adını her uyanışımda
Sensizliğin avazı çığlık çığlığa
yorgun düşer sabahlarıma
Ya gittiysen...
korkutma beni Ayten..!!!



Dualarım sanadır
Züleyha kadar sabırlı ve arzuluyum
Utangaç düşlerim,
siner soğuk duvarların enkazına.
Sana gelen yolun çilesi keser önümü.
Özlemek buysa,
Dudaklarının hücresine kilitle beni
Zindanlar ödül,
Zindanlar güldür bana
Yeter ki ayırma avuçlarımdan ellerini




Düşerken bakışların çorak yüreğime
Bir ceylan kadar masum ve ürkeksin
Gülüşlerin kanatır yaramı
Kendi kendini ısırır gözyaşlarım
Bin kapıyı açarım da
Bir tek,
Gönül kapını açamam Ayten...




Kemiğe soyunmuş bedenimiz
dağınık topraktaki yatak odamız
Aralanmış sır perdesi
Kime anlatayım
Sineme sığmayan bende ki seni
söyle Ayten ...
Ne yapayım sensiz beni...




Sêd pâre aşıyân-ı Dîl,
Pejmürde yakarışlarım
Başucumda sen,ayakucunda solgun bir beklenti
Nasıl birlikte uyanacağız
Vebali boynuma sancılı hikayemizin
Erteleme beni Ayten
Ne zaman gülecegiz
Biz de mi mahşerde sevinecegiz.....



HASAN YILDIZ 11.11.2009


sêd:(100) yüz
dîl:gönül
aşıyân:yuva