hafızasını yitirmiş şehre öğüt
1-
ilk emir okumayı yazmayı sevmeyi yeniden öğrenmelisin 2- daha önce budanmış bir ağaçtan öğrenmiştim ağlamayı şimdi tomurcuklanmış bir daldan öğreneceğim çoğalmayı alfabe’n benim ey şehir kendine bak ve unut geçmişi 3- verilen tarih verilen tarif geçti sen yoksun resim yapmak için tüm renkleri kullanman gereksiz gözlerini ve sözlerimi düşür tuvale 4- bir güne kaç insan öyküsü işte budur hayatın büyüsü sen çağırmasını bil gelir ve görünür peşinden gittiğin yolun büyüğü 5- ben senin yalnızlığını görmek için kilometrelerce geldim sen kendini bile yanına almadan ıssız adaya gitmişsin 6- bir gerçeğin gece çıplak gezmesine acıdım ağlasın diye haline harçlık ve hıçkırık verdim doğru anlaşılmak anlaşılmanın efsaneleşmiş şeklidir rüyanın bittiği yerde ellerimi kaldırdım teslim oldum asal olmayan sayının asaletine bir 7- kaldığımız yerden devam ediyoruz m’asal başkanın içinde bir başka var özü bakış ve aşk olan kapısı keşkeye ve aslaya açılan sonra olanlara kesinlikle inanamayacaksınız bende güleceğim yasak sözcüklere boş dolarsa boşluk yaratır |
Hayranlıkla okudum..Derin çok derin hayati bir felsefeyi barındırıyordu eser.Teşekkür ederim değerli paylaşımiçin.
Gönülden tebrik ederim yetkin kaleminizi.Selam ve saygılarımla.