KIRGIN
Solmuş ümitlerim yaprak döküyor
Gönül bahçem talan dallarım kırgın Her gün afakıma sisler çöküyor Çıkmaz sokaklarda yollarım kırgın. Ummadığım anda yedim okunu Atlatmış değilim halen şokunu Doyasıya şöyle çekip kokunu Sarılmak istesem kollarım kırgın. Kimseye gözyaşım böyle akmadı Kimse hatırımı bunca yıkmadı Tuttuğum dilekler hayra çıkmadı Kahveler gücendi fallarım kırgın. İçimde bir dertsin gittikçe azan Sevdikçe daha çok kuyumu kazan Bendim o ismine şiirler yazan Bülbülü susturan dillerim kırgın. Yüzüme gülsen de artık nafile Neyim var neyim yok tüketti çile Öpüp kokladığım resmine bile Bakarken titreyen ellerim kırgın. Müptelayım şimdi her gece gama Bölük pörçük uykum tutmuyor yama Yine içim sensiz yanıyor ama Ateşim üşüyor küllerim kırgın. Hasan Hüseyin YILMAZ |