Rahibe
günaha fingirdeşiyor karanlık
aşıyor edepsizliğin mertebesini sus pus olmuş şımarık bir rahibe kendini kandırıyor edep ayağına yatarak utanmadan diline dolamış bir Müslüman kadını karalıyor saçı,başı kapalı diye arsızca gülüyor bu ne hal üzerindekileri düşünmeden meryem ana’nın başının kapalı olduğunu bilmeden avanak kahkahalar atıyor Papaz martin,in eli gezinirken eteğinde oysa çoktan yitirmiş bekâretini bir yılbaşı gecesi Mesîh’i beklerken camda bahçıvan çocuğun şevkine çanak tutarken manastır’ı ortak ederken günaha günaha fingirdeşiyor karanlık dilinde zehir dökülen bir rahibenin itiraflarına şahit içinde hiç dinmeyen Müslüman düşmanlığını getirken dile içindeki iblise teslim olduğunu unutmuş,laflar çıkınca dilinde hiç aklına gelmiyor şarap mahzeninde işlediği günahları duadakları şehvetle gezinirken bahçıvan çocuğun kızgın teninde günah okşamış hep karanlık yüzyıllarca o dağların eteğinde kurulu manastır’larda çatlamış duvarları bile incilmiş çoğu kez göz yumarken günah’lara Mehmet Kılıçel |
Kıymetli Yazarım ....
ŞİİRNİZ Yerli Yerindeydi Halende Öyleler! Kimseyi ... Kandırmasınlar...
Kutlarım "ŞAİRİNİ"!...
Selam ve Saygılar Gönderiyorum...
SAYGIMLA...