Anlık yalanlar, şiire zorlar
Onu özlemekten bir türlü kurtulamadım.
Suç, hayallerin mi yoksa yaşanmamış anıların mı anlayamadım. Gözlerinin karası mı onu vazgeçilmez yapan? Saçlarının ya da teninin yumuşaklığı mı? Her ne ise bunu çözmekten acizim. Dediğim gibi: onu özlemekten mantığım düğümlendi. Kestiremiyorum. Aklım algılayamıyor. Anlamsız... Her sözcük, cümle yahut düşünce, hayal yetersiz. Ne!? Onu vazgeçilmez, karşı konulmaz yapan ne? Onu sevmekten bir türlü kurtulamıyorum. Tütün, alkol, sigara ne? İçmem gereken ne ise onu bana verin dostlar. Yeter ki yanımdaymış hissi geri gelsin. Yeterli olacak eminim; yüzü, kokusu yüzümdeymiş gibi yeniden... Yine... Kurtarın! Yardım mı çağırdım az önce? Evet. Kurtarın. Onda boğuluyorum. Hayallerim nefes alamıyor. Anılarım Ve yaşanmışlıklar üstüme oturuyor. Alın üstümden! Ne içmem gerekiyorsa Getirin. Söz veriyorum! Bir dikişte içeceğim Tek nefeste ne varsa çekeceğim ciğerlerime. Yeter ki, yeterli olacak ki kurtarın beni ondan. Hangi adamla sevişmeliyim? Teni onun gibi olan var mı? Gel. Söz veriyorum. Sunacağım bedenimi sana. Gel Yeter ki kokun ona benzesin, Dokunuşun benzemese de olur. Kurtar beni! Evet. Kabul ediyorum; acizim. Kurtar beni. Kalemim bitmiş, sözcükler aklıma gelse neye yarar? Uzatmaya elim yorgun, Kendimi dinlemeye ruhum... Kurtarın beni. |