GÖZBEBEKLERİMDE Kİ SEVDABir geceye anlattım Gözbebeğimde ki sevdayı Bir de sana Bir kaldırıma düştü Tükenişimdeki hıçkırık Bir de hicrana Senmisin inleyen Kuru bir yaprak gibi Mağrur hazanımızın Bitmeyen masalında Melun! Ben değilim şaşkın Bir dönüp baksana Badem bıyıklarına mazinin Nasılda sırıtıyor Garmaofon çalarken Aşiyan bahçelerinde Anlatacağım Çocukluğumda ki Sonbahar sarısını Okul yolundan geçerken Bir sana Birde içimden geçenleri Çok yukarılardan duyana Bugün benim çocukluğumun bittiği gündü.... Sen bana anlatma Ölürüm kıskançlıktan Tepeden tırnağa İsyan kesilirim İnsana Yaşadığı her şeyi anlatır Kaprislerin Ben sana gelirim amma Gerisini sen bilirsin Uyanırım geceler boyu Karanlıkla paylaşırım Merakımı Susarım dönüşünü bekleyerek Sabırla bakarım pencereden Kapıların tıkırtılarına koşarım Ben sabaha kadar uyumam amma Gerisini sen bilirsin Bu benim kaderim Kabullendim herşeyi Gerisini sen bilirsin Çocukluğumun bittiği gün tanımıştım seni Yenikapı Tren İstasyonunda.... Hiç olmamıştım böylesine telaşsız Rüzgar gibi kaygısız Ve deniz kadar dingin/ huzurlu Haberin mi/mektubun mu/ yoksa hayalin mi Bitirdi yangınları Söndürüp kor alevleri Izdırap volkanlarında Vadilerimin derinliklerinde Hiç böyle olmamıştı Sevda ırmakları kendi yatağında Gurur dağlarını yıkıpta Gözyaşımla birlikte Kendi kurduğum Ve besleyip büyütüpte Gönlümün sıcaklığında Uykusuz gecelerimde uyuttuğum Hiç kimseye anlatmadığım Ve hiç kimseyle paylaşmadığım Anılarımla yüklü bugünüm Ve isimsiz geleceğime Seni tanıdığım gün Tutupta ellerinden Çocukluğuma geri dönmek istedim... Gözbebeklerimde ki sevdam benim |