Arı sokmuş güneşi çiçek sanıp da,
Bundandır ağlar gök.
Kezzap döktüm ağaca su sanıp da,
Bundandır kurudu kök.
Gök ağlıyorsa eğer,
Ben sebep oldum bu afete.
Ama sen hep gül sevdiğim.
Güller açsın bahçende.
Yollarımız ayrılsa bile.
Yağan her yağmurda,
Hisset teninde damlaları.
O ağlayan gök benim.

Sivrisinek kaçmış gibi kulaklarıma.
Polisin çevirdiği bir sarhoş adam misali,
Aylak aylak dolanıyorum.
Kaldırım taşlarına takılıyorum.
Özür diliyorum sensizken geçtiğim sokaklardan.
Adını duyuyorum hiç tanımadığım bir adamın ağzından.
Adınla seslenen birini gördüğümde boğacağımdan korkuyorum.

Sonra seninle kesişiyor yollarımız,
Birbirini tanımayan iki yabacı gibi,
Geçiyorsun önümden.
Bir kez olsun arkana bakmadan.
Bense arkadan bakakalıyorum.
Önümü görmeden.
Gittiğim her yol sana çıkıyor.
Burası çıkmaz sokak.
Herkese adını soruyorum.