Bir zamanlar Ağa idim, Bey idim
Bel büküldü,diz yoruldu yaş vurdu
Veren el`dim,gönüllerde ney idim
Ceylan gözlü,Hilal gibi kaş vurdu

Nefesim daralır,yüreğim buzda
Ağzımın tadı yok,yemekte tuzda
Dost diyerek,yaslandığım omuzda
Yürek vurdu,gönül vurdu,baş vurdu

Ömrümün Tireni ,gelip geçerken
Son İstasyon kayıp,son heves erken
Alıştım darbeye,iki üç derken
Yetmez deyip vefasızlar,beş vurdu

Dünyanın direği,çatladı artık
Sabır taşı çoktan,patladı artık
Kötüler iyiyi,katladı artık
Umut vurdu ,hayal vurdu,düş vurdu

Hep yarına baktım,dönmedim düne
Kıyam ettim,zalimlerin zulmüne
Eğilmeden geldim,Şükür bu güne
Damga vurdu,mühür vurdu,fiş vurdu

Helal yedim,meyletmedim harama
Razı oldum,Meclisteki sırama
Rüzgara vermezdim,bahtımı ama...
Can dediğim o nankörler,taş vurdu

Taşı sıkar, su çıkarıp içerdim
Kan doğrayıp, ekmeğime aş yerdim
Bükülmez bileğim,Aslanım derdim
Hazan vurdu,Boran vurdu,kış vurdu

Son yaz bitti,gelmez artık Baharım
Ağustos`ta yağmur,Temmuz`da kar`im
Kuzu postu giymiş ,meğer dostlarım
Fitne vurdu,fesat vurdu,keş vurdu

Ozan Karapece