Onarılmaz sancılargörmen gerekir çift çekirdekte kalbi ikiz vişneler ... mevsim vişne mevsimi aklıma düşüverdin duyuyor gibiyim damarlarımdaki nefesi ve kızıla boyuyorum ellerimi bakmayın yumruk kadar et parçası olduğuna yumruk yemiş gibi içimize oturduğuna ne çok kelebek süzülür ne çok kelebek gömülür odalarına ve insan tahayyül ederken efsane aşkların hikayesini ne çok sevgili büyütür gözünde ne çok sevgili uyutur dizinde, ömrünü öğütürken gönlünde ey kalbini kazan define avcısı ne çok pişmanlık ne çok keşke çıkar hepsi birer antika gibi paramparça göz yaşı çeşmesinde ve dahi içinde büyüttüğün âlem ne çok seni anlatır ne çok anlamaz kimseyi sızım sızım sızlanan kelimeleri dışa vurduğunda uçsuz bucaksız çöl, ne çok yakarır yağmura mis kokular barındıran İrem bağları ne çok pür neşedir nefsine bitmek tükenmek bilmez bir el tutamamış çocuğun istekleri ne çok koşar sana ne çok ayakları takılır kılcal damarlarına iç kanamalar bundandır işte yüzünden u/mutsuzluk düşerken bin parça karşılaşır, çıktığı yolda selam verip selam almayan gerçeğin soğuk yüzüyle ki; en kötüsü kendi içine yüzükoyun kapanmak ağlamak yıllarca kendi haline... Arap Kurt |