Korkaksın....Düş müsün, gerçek misin her şeyin bir acaip Yeter! Vallahi yeter, ne desem azdır sana Yokluğun hadi neyse varlığın bile garip Apansız geliverip, lâf dokundurma bana. Başta böyle değildin sonra ne oldu bilmem Kırdım mı kırıldın mı, bir baktım ki sen yoksun Keyfim âlâ diyorsan, peki ben de üzülmem Sen ki, sevgimden kaçan azılı bir korkaksın Belki arkadaş gibi, ya da bir kardeş gibi Derin izler bırakıp güncemin yaprağında Beyaz sayfalarımı yaktın da güneş gibi Umudu kül eyledin tutarken uzağında Gecenin kör vaktinde kapımı zorlamıştın Tanrı misafiridir deyip de buyur ettim Yumuşacık sesinle içimi harlamıştın O an, sana kanmakla belli ki kusur ettim Güzergâhta han mıydım, yoksa kervansaray mı Bilmeden bir dostluğa mekân hazırlamışım Art niyet taşımadan, sevebilmek kolay mı Meğerse, üç gün için yürek pazarlamışım……. Ekim/012/NÜS |