V E D A Z A M A N I’’Yağmura bürünmüş soluğun ayazındayım bırak eksik kalsın hayalin şimdi’’ razıydım dalında tek bir yaprak olmaya düşman oldum senden sonra tüm yeşillere yürürken uzun bir yolda ağır ve ürkek adımlarla beni bu hale koyan neydi ki? esse rüzgar,yağsa yağmur neye yarar ki neye yarar ki meze olmuşken hayata feryadım ben yordum yüreğimi biraz- da sen yor açlık savaşı değil ki bu aş(ı)klık savaşı elinde kınası,başında duvağı eksik olan gelin bırak bülbülün güle olan sevdasını veda zamanıdır şimdi yüzleştiğim bu hayatla lâ lâ lâ kahve/rengi gözler sg.b esrartu’ş-şey |