AYRILIĞIN ŞEREFİNESen düşünce sebepsiz aklımın köşesine Koyu bir sis kaplıyor gözlerimin önünü Şimdi yüzümün solan kaybolan neşesine Hibe ediyorum yar ayrılığın gününü Nasıl kutlarsan kutla ister ağla ister gül Dağlarda kaldı işte boynu bükük bir sümbül. Sen olmadan da elbet yaşarım nasıl olsa Kim ölmüş ki sevdadan bu zamanda duymadım Arada gül tenimde bahar dalları solsa Hatta kurusa bile derim zaten saymadım Kış uykusuna yatan yarasa gibi sindim Nemli gözlerle yatıp ayrılığı giyindim. Sana ait ne varsa gönlümde bohçalayıp Penceremden fırlattım düşüp gitti çamura Bildiğim küfürleri ağzımda çalkalayıp Tükürdüm ardı sıra uğrasam da dumura Kendin çal kendin söyle bundan sonra hayırsız Gönlüm sağır bir sultan vebalisin duyarsız. Ne istedim de oldu hayat hep çelme taktı Son seni dilemiştim olmadı ne yapayım Bu gönlü senden önce ah bilsen kimler yaktı Belki de varılması imkansız bir sapayım Bu yüzden ayrılığı içmeye meyil ettim Şerefime iç zalim bak artık ben de bittim. Ayvazım DENİZ |