Hayatın çıkmaz sokaklarında, acıyı adımlayan yolcu..
Dünyanın tozpembe olmadığını, ne zaman öğreneceksin?
Gülün bile dikeni var..
Güzele ulaşmak için, acıya gark edeceksin

Ey yolcu..
Bu çıkmazda ilerlerken, daha neler neler göreceksin..
Şöyle kaldır kafanı da, bak etrafına;
Tek dert seninki mi sanırsın?
Baktığın yüzlerde, nice acılar göreceksin...

Ve bu gördüklerin karşısında,
Kendi acından utanacak hale geleceksin..
Ey yolcu…
Ey kendini ateşe vurmuş adam;
Çileni şerbet yapıp içmeyi bileceksin..
Bilmiyorsan, bunu öğreneceksin…

Ey yolcu…
Ey acıyı şerbet bilen adam..
Eşsiz bir eserdir, hayat tablosu;
Her bir çizgisinde, ayrı bir yaşamın hikâyesini taşır...


Geçtiğin yollardaki evlere takıldı mı gözlerin?
Kimilerinin sönüktür ışıkları, kimilerinin yanık…


Ey yolcu…
Ey acıya gark olmuş adam..
İçerken kana kana, hayat pınarından;
Hüzünle bir olmayı bilecek, kederle özdeşleşeceksin..
Bilmezsen elemin nasıl bir nimet olduğunu;
Yağmur sonrası çıkan gökkuşağını asla göremeyeceksin…

Ey yolcu…
Ey derdin adam ettiği adam…
Şimdi anladın mı, hayat denen ikilem çıkmazını?
Sen yolcu olmasını bilmezsen,
Ne o tabloyu görebileceksin, ne ışık olacak etrafında;
Ne de o eşsiz gökkuşağı açacak semalarında...

Ey yolcu..
Ey sevda ateşinde kavrulan adam..
Hayat bir oyunsa, şimdi senin sıran!…

byHaktan