Vakit gece...
Vakit gece
Ben sokaktayım yine Yorgun bir şehir ve uyumuş insanlar Bir Sokak lambaları uyanık Birde benim kapanmayan gözlerim açık Bir kaldırımların beli ağrımakta Birde benim yüreğim durmadan kanamakta Tüm yükü sırtımda bu bitkin şehrin Kelime kelime dökülüyor kalemim Sen son cümleme işlenmeyen noktaydın Yaraladın paraladın yetmedi karaladın Eyvallah... Ben sana yaralı yürekle yaklaştım. Hiç önemli değil. Parçalanmış gözlerle yine uzaklaşırım... |