vakitsiz
küllüğüme gömdüğüm kelebek karartılarını
mart yürüyüşünde görmeliydin acemi küstah eğilimli ve soğuk ölü nehir pandomimli vakit mesafemizi yüzyıla ayarlayalı beri hiçbir şey muvakkitane değil gelişin de öyle vakitsiz... kalabalıklaşıyoruz iyice tenhalaşırken sokaklar, evler tenhalaşıyoruz çok artarken ıssızlığı sokakların ve hayvanlarını yitirmiş ormanların soluğunda güz tozu serpilmiş kirpiklerindeki hazandan sağdım adonis çiçeğine öykünen boynunun siyahını ki sen bilirsin puhu kuşlarının güzel tüyleri vardır bir de geceyi yutan gözleri narın hikayesini de morfolojisini de unutalım bence çiçeği, kan damlası senin tırnaklarına düşen adonis gölgesine benzer biraz unutuyorum... |