Çığlık çığlığa bağırıyor, duyuramıyorum.
Bu azgınca akıp giden seli durduramıyorum.

Akıbetim, bir beyaz urba, bir kaç kambaklı tahta.
Sessizce bekleyeceğim, bir karanlık çukurdaki yatta.

Ne kalemler eskittim bu yolda.
Anlattıklarımı hep dökülmüş buldum, sağda solda.

Renkler silinmiş, bir siyah kalmış, bir beyaz.
Siyahlar ağırlıklı, beyazlar kirlenmiş biraz.

Sustum, bakışlarım konuştu aynalarda.
Kapattım gözümü, beynim konuştu fezalarda.

Çatlatıyor bu zaman bilinci beynimi.
Öldürüyor, çürütüyor yavaş yavaş bedenimi.

Çağları katmış arkasına, önünde yeni medeniyetler.
Değiştiriyor, yok ediyor alemleri birer birer.

Söz söyletmiyor kendine, gözleri kör, kulakları sağır.
Ölüm sırasını getiriyor,geçmişten geleceğe, ağır ağır.

Kimsenin umurunda değil, imanlı haykırışım.
Kopacak, az kaldı, ahirete uzanan çile dolu başım.

Berzahı düşünürüm, henüz genç olsada yaşım.
Gerçeği görenler olacak, ahirette yoldaşım.

Orhan Karartı
19. şubat 2008