Güz Sahilleri
yüzünü buruşturmuş,
pencere pervazına yaslanmış anı eskitilmiş zamanın , korkuluğuna tünemiş güz sessizlik olabildiğince karanlık yeşili tükenmiş, sarıya tutsak yaprağın güllerde kırılganlık boyun bükmüş, hercai menekşenin moru kurumuş fesleğen giden,gitmiş vakitli yada erken kumsalda midye kabuğu kırıklarına yosun kokusu sinmiş hafiften silinmiş yaşamın ayak izleri ölü yıldızlarını atmış gökyüzü yıldız kokusunda geziniyor, şeytan minareleri alışmış sensizliğe verandalar alışmış kimsesizliğe güz sahilleri Demir Mutlugil |