Güllere bezenmiş gülyüzünde,şimdi şirince çiçekler açmıyor.
Yağmurun kıskandığı kadar,şimdi gözler yaşarmıyor annem.
Ulaşamazdı ninnilerine ne maniler,ne masallar nede bülbüller.
Yüreğinin hoş yumuşaklığına,kuştüğü yastık olmuyor annem.

Geceler karanlık,sabahları ise hep yanlızım
Yüreğim donmuş, gözlerim kurumuş annem.
Yürek yorgun,ağlamaklı ve de canım bitkin.
Hayattan hiç bir beklentim kalmamış annem.

Yıllar her zaman bana küfrediyor,zamansa hep bir umursuz.
Seneler sanki tokatlamış yüzüme hiç mi hiç bakmıyor annem.
Aynalar bana ışığını ,güzelliğini ,kapatmış yansıtmıyor sanki.
Günler kısa,geceler bitmek hiç bilmiyor,sen nerdesin annem.

Hayat yollarını kapamış,virajlarsa geçilmiyor.
Gülen gözlerinse artık bana gülmüyor annem.
Günler geçmiyor, gecelerse uzun hiçbitmiyor.
Ben zamana tutsak,zaman bana yasak annem.

Hani o soğuk gecelerde öylesine ,titreyip ,üşürken bedenim.
Beni yorgan gibi saran o sıcacık kolların yok ki nerde annem.
Yağmur yağdığında Yıldırım olduğunda,şimşekler çaktığında,
Benim koşup yanına kaçacak yatacak yatağın nerde annem.

Darda kaldığımda,samimi bir kucak aradığımda.
Sarılacak o sıcacık kolların yok ki nerde annem.
Ağladığımda saçımı okşayıp,yüzümü sıvazlardın.
Şimdi ne bir gülücük,ne de ellerin nerede annem.

Derdimi anlatıp avunacağım,sığınıp beni rahatlatan sözlerin.
Nede koşacak yumuşacık sıcacık kucağın nerede yok annem.
Ne masallarınla avunacak, ne de benim yüzüme yüz sürecek.
Ne koşup sarılacak sıcacık saran kolların yok nerede annem.

Anne,bırakma bu güçsüz zayıf bırakma bu bedeni.
Nasıl dayanırım, nasıl dayanırım ki senin yokluğuna.
Sokaklar o kadar soğuk korkunç ve de acımasız ki,
Ne olur bırakma ne olur beni umutsuzluk pençesine.


Dün gece rüyamda gördüm seni, şafak vakti düştüm yollara.
Mezarın başında ağladım saatlerce öylece kalakaldım annem.
Şimdi ise , sözler tükendi, yaşlar kurudu, ellerim savunmasız.
Sesleniyorum!!!!Ya sen yanıma gel,ya benide yanına al annem.