ACIMAK
ACIMAK
Düşünce dizlerimiz kanardı küçükken Şimdi ciğerlerimiz dağlanıyor düşününce Ağlayınca gözlerimiz yanardı o zamanlar Şimdi alır da boğar bizi her düşünce. Düşlerimiz ipinceydi o zamanlar Ortasından kırılırdı itiliverse Şimdi vinçler geçer de üstümüzden Düşüncelerimiz üşür sadece. Yağmurlara tutunurduk biz küçükken Rüzgarlarla ulaşırdık dağlara En çok ellerimiz acırdı ya düşünce Acılar unutulmazmış zaman yürüdükçe. DEDE İRFAN ÇELİK |
Kutladım saygımla..