YUMAK
YUMAK
Çileleri ayırıyorum geceleri Evrenin dolaşık iplerinden Aç,açabilirsen. Yeşili çekiyorum ucundan Çırpınıyor doğa Sarıyı asılıyorum kıyısından Kuduruyor sonbahar Hırsından Maviye dokunuyorum hafiften Boşalıyor gökyüzü buluttan Dokunmaya korkuyorum beyaza Ellerimin kirinden Öylesine sıcak ki kırmızı Ellerimi yakıyor derinden Pembeyle mor gülümsüyor Dokunamıyorum kederimden Bir kara kalıyor avuçlarımda Sadece… Ağarmayı bekliyor Şakaklarımda. DEDE İRFAN ÇELİK |
Eh şiir işte böyle yazılmış.Biz ne desek boş.Güzel dibe İrfan hocam.Yine bekleriz her ne kadar iadeyi ziyaretlerimiz sık olmasada....!!