"GEL"MEYENİM...
Bir gün daha eksiliyor ömrümden,
Sensiz geçen günün ardına; Bir de gece ekliyorum.. Yokluğunun zifiri ayazında, Ömrümden gidene değil de; Özüme ok misali saplanan, hasretine yanıyorum... Sensizlik yeni giyilmiş değil, Lâkin verdiği hüsran, hep aynı tazelikte.. Sırf bu yüzden, Her gün bir öncekinden, Daha yaralayan; Daha da kanatan bir yara.. Şimdilerde yüreğime dolan gam, Söz olup, kağıda dökülmek için can atarken; Ben hüznün ellerinde, ölümü kucaklıyorum... Bu ölmek başka! Öyle bir ölmek ki; Her sabah uyanıp; aynı acıları yineliyor, Kahrolası bir yalnızlığa gömülüyorum... Günlerdir elime almadığım kalem, Seni anlatan sözleri kusmak için debeleniyor.. Mısra olup; satırlarla buluşması, Daha bir tuz basıyor yarama; Dökülen her söz, yokluğunun kanıtı adeta... Bitmeyen cümleler gibi, Bende sen olmadan yarım bir adamım.. Varlığın; varlığıma dokunmazsa, Sen olmazsan yanımda; Asla tamamlanamayacağım... Kendimi kandırmayı başarabilsem, Susturabilsem yokluğunu anlatan cümleleri; Yüreğimde çırpınan kelimeler kümesi, Aklıma galip gelip, dökülmese satırlara; Ve her satır biraz daha yakmasa, Umut adına kalan son kırıntılar; Elimi kolumu bağlamasa... Ah o umut denilen şey! Ah o yok mu; Bütün suç onda.. Gelmeyeceğin gerçeği, gün gibi dururken karşımda; Buna rağmen, geleceksin diye bekliyorum hâlâ... byHaktan |