sona ramak kalıncakızılcık şerbetleri arıyor gözlerim kan kusarken karayele ücra köşelerde parmak izlerim kalıyor kolpa adamlıklara son verdikçe. adamlığım kayıp anne hiç bir ilana cevap gelmiyor üstelik bulamıyorum anne, bulamadıkça biraz daha yitiriyorum aklımı. çıldırmak böyle birşeymiş, adım adım ilerlemek sonsuzluk sahillerinde her vuran dalgada biraz daha ıslanırcasına usul usul yitip karışmak kızgın kum tanelerine. aklım sürat yarışlarında şimdilerde bitişte ab-ı hayat kevseri saklanıyor, her yeni soruda kökledikçe gazı adamlığım firara kalkışıyor benliğim şarampolden aşağı fırlıyor anne. belki de bundan enkaza dönüşmem bir kayıp adamlığın ardına gizli tüm olan biten sırtımda kadınların tırnak izlerini taşırken kana karışıp akıyor zihnim anne. kayra zoran |
adım adım ilerlemek sonsuzluk sahillerinde
her vuran dalgada biraz daha ıslanırcasına
usul usul yitip karışmak kızgın kum tanelerine.""
ne güzelll,
her vuran dalgada biraz....