6
Yorum
11
Beğeni
5,0
Puan
2814
Okunma
Gün batımıyla birlikte
Karanlık çökerken şehre
Çaresizliğin kol gezdiği
Bir sessizlik kaplar geceyi.
Bir çığlık kopar
En şiddetlisinden
İmdat diyen bir ses
Deler karanlığı
Çocuk ağlamaları
Siren seslerine karışır.
Birer birer yanmaya
Başlarken evlerin ışıkları
Gecenin ayazında
Bir sokak lambasının
Altında titreyen bir adam
Elleri ceplerinde
Dilinde bir şarkı
Mırıldanır kendince.
Kaldırıp başını
Bakarken gökyüzüne
Arar kendine yoldaş
Her gece parlayan ayı.
Oysa bu gece
Bahtı gibi kapkaradır
O koskoca asuman
Ne bir yıldız görünür
Nede dost yerine
Koyduğu o parlayan ay.
Ve hüzün çöker yüreğe
Terk edilmişliğin burukluğu
Sararken titreyen bedenini
İçinde kalır anlatamadıkları
Yine yalnızlığa doğru yol alır...
paşaoğlu
5.0
100% (13)
Cevap Yaz