Ayrılık treni...!
Yıllar önce geçmişti burdan,ayrılık treni,
Yok etmişti gönlümü,öldürmüştü beni, Kara duman tütmüştü bacası,acı çalmıştı sireni, Beni nefessiz bırakmıştı,bindirince seni, Onadan sonra yıllarım hep hüzünlü geçti, Gönlüm ağlamaklı,Gözlerim devamlı meçti, Ayrılık hep beni,içerimden kesti,biçti, Nefessiz bırakmış kara tren,bindirince seni, Yokluğunda hep o dumanlı dağlarla dertleştim, Bazan çok efkârlarındım,bazanda canımdan geçtim, Son günüm öncekinden daha dertli bitti, Nefessiz bırakmış kara tren,bindirince seni, Yıllar geçti saçlarım ağardı,karardı benzim, Çürüdü avludaki,ismimizin yazılı olduğu kilim, Ömrüm ağlamaklı geçti,lâl oldu artık dilim, Nefessiz bırakmış kara tren bindirince seni, Mehmet Kılıçel 20.01.2015 |