MATRUŞKANIN EN KÜÇÜĞÜ

Matruşkanın en küçüğüydüm o zamanlar

Tuvalet aynasının önüne oturup; annemin en kırmızı rujunu sürerdim

süslenirken tabureden düşüşümden belliyiydi

Aşkın düşkünü olacağım


Bonus saçlarımla ve bembeyaz dişlerimle pek uyumluymuş siyah önlüğüm

Alfabeyi ve sayıları en geç öğrenmişim; aklım oyunda olduğundan

Elif ba dan sınıfta kalmışım, kaçıp kaçıp da parka dalışımdan

Anlamını bilmediğim duaları ezberlemeyişimden

sopa yemişliğim de çok olmuş

En iyi sevgiyi ezberliyormuşum o günlerde

O koca adamların adamlıklarını böyle görüyormuşum.


geçerdi kapı önlerinden

pisliklerini dökmelerinden anlardım, ezan vakti koyun sürüleri

gün batımı; dönüşünü gösterirdi süt kokulu küçük adamdın,

ardına takılırdım da bayır çıkardık; oynarken deh diye

peynir ekmek yeme saatinde takmıştın koluma o tahta bileziği

öfkenin ve kurşunun at koşturduğu vakitlermiş onlar

varlığımızın fark edilmeyişi bundanmış

seninle sevgiyi ezberliyormuşum...


hiçbir çiçek geri getirmeyecek o ilk papatyayı

yıllar geçti üzerinden hiç olmayan ilk öpücüğün

en çok zıplamak istediğim zamanlardı

dizlerimi kavuşturup hanım kız olma zamanı

yanlarında oturup anlamadığım dedikodularını dinlediğim onlardı

küçük kadınlığımı çaldıklarını bilmezlerdi o büyük kadınlar…

matruşkanın en küçüğüydüm, sevmeyi öğreniyordum…
E.MÜJDECİ