AĞLADIM
Kaybetme korkusu çöktü ansızın
Ayrılık şarabı içtim, ağladım Dudağımda adın, göğsümde sızın Üç günlük ömrümden geçtim, ağladım Kahroldum gözümden yaşlar süzüldü Sanki içerimde mezar kazıldı Çekilmez yalnızlık, kalbe yazıldı Kendime bir köşe seçtim, ağladım Nihayet bulmayan hasret boğarken Üstüme cüzzamlı güneş doğarken Yalnızlık canımdan ecel sağarken Güç bela bahtımdan kaçtım, ağladım Gözüm düşman oldu, döktüğü yaşa Boş döndüm, değmedi bunca uğraşa Dayadım dalımı bir kuru taşa Öksüz çiçek gibi, açtım ağladım Şahlandı öfkeyle canımda telaş Ardarda dizildi birkaç yetim yaş Durulmak bilmeden sürdü bu savaş Sabrımı hınç ile biçtim, ağladım Soğuk duvarlara gölgen vurmadı Aşkın ızdırabı coştu durmadı Gizlice can verdim, kimse görmedi Gönlüne muhtaçtım, açtım ağladım Gülşah Gayret Tekirdağ _ |